Światowa Organizacja Zdrowia alarmuje, że depresja stała się jedną z chorób cywilizacyjnych współczesnego świata wraz z całą gamą możliwych konsekwencji tej choroby. Dlatego tak istotne jest rozpowszechnianie wiedzy na jej temat, aby nie lekceważyć niepokojących objawów i sięgać po pomoc, gdy okazuje się to konieczne.

Depresja bywa chorobą podstępną i różnie może wyglądać jej przebieg. Niekiedy uderza nagle i niespodziewane na przykład pod wpływem jakiegoś zdarzenia – doświadczenia straty czy niepowodzenia. Innym razem potrafi skradać się powoli, do tego stopnia, że trudno jest określić początek, moment w którym można było dostrzec jej pierwsze objawy.

Niesłusznie zdarza się mylić depresję z lenistwem czy “burzą hormonów” w okresie dojrzewania. Pojawienie się tej choroby nie musi być związane z określonymi zewnętrznymi okolicznościami czy trudnościami. Czasem dotyka ona osoby, które - jak powiedzielibyśmy / powiedziałybyśmy patrząc na to z boku - mają tzw. ,,dobre życie”. Po prostu może się z nią mierzyć każda osoba.

Depresja potrafi wpływać na różne obszary funkcjonowania osoby chorującej – na jej emocje, myśli, zachowania.

W obszarze emocji - osoby w depresji często mówią o poczuciu przygnębienia, beznadziei, pustki, zniechęcenia, braku motywacji do działania. Osoby młode chorujące na depresję często obserwują u siebie nadmierną drażliwość. Charakterystyczna bywa też utrata odczuwania przyjemności, radości, a także zmniejszone zainteresowanie i zaangażowanie codziennymi, dawniej satysfakcjonującymi czynnościami. Może prowadzić to do poczucia rezygnacji i nawracających myśli o śmierci.

Depresja może wpływać na pogorszenie pamięci, trudności w koncentracji i podejmowaniu decyzji. Może to odbijać się na codzienności i wykonywanych obowiązkach. Osobom zmagającym się z tą chorobą często towarzyszy stres, niepokój, myśli o byciu bezwartościowym, obwinianie siebie za niepowodzenia oraz brak nadziei na poprawę stanu w jakim się znajdują.

Chorzy często zaczynają rezygnować z aktywności i wycofywać się z kontaktów z ludźmi. Mogą pojawić się kłopoty z dbaniem o higienę, utrzymywaniem porządku a nawet wstawaniem z łóżka. Może być to związane z odczuwanym brakiem energii i często występującymi zaburzeniami snu i apetytu.

Szereg objawów może zaburzać funkcjonowanie osób z depresją. U każdej osoby choroba ta może ujawniać się nieco inaczej. Niektóre z objawów mogą być bardziej nasilone a inne mniej lub w ogóle mogą być nieobecne. Czasem depresji mogą towarzyszyć inne objawy, takie jak np. lęk. Ważna jest odpowiednia diagnoza, którą postawi specjalista_ka w bezpośrednim kontakcie z daną osobą.

Specjalistą_ką, który_a zwykle stawia diagnozę w sprawach problemów psychicznych jest psychiatra_ka. Przyjmuje w poradniach zdrowia psychicznego (zarówno tych publicznych i prywatnych), w Ośrodkach Interwencji Kryzysowej, czasem również w instytucjach i organizacjach pozarządowych udzielających pomocy psychologicznej i psychiatrycznej.

Psychiatra_ka po rozmowie z Tobą i dokonaniu wstępnej diagnozy może zasugerować najlepszą formę leczenia. Czasem związane jest to z przyjmowaniem leków, czasem zalecana jest psychoterapia, a często łączy się obie te formy leczenia.

Z psychoterapii można skorzystać zarówno w ośrodkach prywatnych jak i publicznych, jak wymieniane już wcześniej poradnie zdrowia psychicznego. W przypadku osób młodych - poradnie psychologiczno-pedagogiczne lub Środowiskowe Centra Zdrowia Psychicznego.

Do psychiatry_ki nie jest potrzebne skierowanie, natomiast osoba niepełnoletnia musi mieć zgodę rodzica lub opiekuna_ki prawnego_j, aby na taką wizytę się udać. Jeśli z jakichś względów jest to trudne, aby taką zgodę uzyskać, młoda osoba może też poszukać wsparcia w szkole.

Szkolny_a pedagog_żka, czy psycholog_żka to osoby, które mogą wspomóc młodą osobą w znalezieniu najlepszej dla niej formy pomocy a czasem zmotywować też rodziców do większej troski i zaangażowania w opiekę nad swoim dzieckiem. Wsparcie bliskich osób jest niezwykle ważne dla osoby cierpiącej na depresję i może wspomagać proces leczenia.

Jeśli dostrzegasz u siebie niepokojące zmiany, czujesz że coraz trudniej Ci samemu_ej radzić sobie ze swoim samopoczuciem, obezwładnia Cię niemoc - nie lekceważ tego, powiedz o tym komuś. Może to być ktoś z rodziny, ktoś z bliskich albo po prostu ktoś życzliwy z Twojego otoczenia. Nie zostawaj z tym sam_a, bo to ogromnie obarczające.

Nie musisz znać diagnozy, nie musisz wiedzieć, co to dokładnie jest - po prostu powiedz, że potrzebujesz wsparcia. Potrzeba wsparcia i zwrócenie się po nie do kogoś nie jest powodem do wstydu – to dojrzały sposób poradzenia sobie z trudnością, która może spotkać każdą osobę.

Depresja to nie lenistwo, depresja to choroba.

Artykuł napisała psycholożka i psychoterapeutka Natalia Rohnka z Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę - www.fdds.pl